Gözlerini kaçırsanda gerçeklerden karşına çıkıveriyor bir Pazar sabahı.
Çok uzakta sandığın veya uzakta olmasını umduğunun yanına kendi rızanla gidiveriyorsun.
Bu seferki garip sensin. Sen değişiksin. ÖTekisin. Başka mahalleden gelmişsin.
Ve bu fotoğrafı saklanarak,gizlenerek hatta utanarak çekiyorsun.
Onları kullanıyorsun şimdi. Çok basit değil mi?

Fotoğrafın içindekiler farkında değiller.
Sen farkındasın.

ben bir ara...

Ben bir ara çok gezmiştim...
Madrid'den başlamıştım araba yolculuğuna, Barcelona'da tamamlamıştım.
Aklıma geldi, çünkü önümde içtiğim bol sütlü az kahveli tam İspanyol tadında.
Bir de bardağı görseniz, elimde aynısının fotoğrafı var ben tutarken çekilmiş Toledo'da...

Endülüs'ü de gördüm Katolonya'yı da. Hayatımın yolunu yapmıştım (yapmıştık )arabayla. Tahminimce benden sonra o bile yapmamıştır benzerini.
Benimkisi cesaret işiydi, herkesin gösteremediği. Göstermeye korktuğu. Böyle bir şeye girişirse sonunu düşüneceği...
Sonu elbet kötü bitti. Böyle güzel bir yolculuğun sonu nasıl olurdu da kötü bitmezdi ki...

Herkesin hayatındaki gibi başlamıştı yolculuk, adeta bir masal tadında.
Herkesin hayatı gibi noktalanmıştı... gözyaşı bol bir sonla.