Sen gidince bak neler oldu, Kalbimin ucu yandı tutuştu.

Bahar geldi.
Hoş geldi.
Neş'e ile geldi.
Nereye geldi ?
Cemreler yüreğime düşmedikten sonra, bahar gelmiş kime ne ?

inspired by you

belki gerçek aşk biz öldükten sonra çıkar karşımıza, diğer dünyada...
kim bilir ?
belki o zaman aşk akmaya başlar.
zaten aşk dediğin nedir ölecek kadar aşık olmadıktan sonra

Bir gece.
İspanya’nın göbeğinde. Katalunya’nın başlayıp Endülüs’ün bittiği yerde bir Amerikan barında, Valencia’da;
Yalnızlığımla beraber sana içiyordum.
Tekila içip hesabı Euro bazından ödüyordum.
Sen de yoktun benim yanımda o da.
Düşünürken çok ağlıyordum.
Sen ise küçük semtinde beni teselli niyetine kaybediyordun.
İşte o gece ben daha iyisini yaşamaya tekilaların yanında and içiyordum.

Yok ki bir şey.

Ben bu fotoğrafı bir bayram günü iki arkadaşımla Burgaz ada'ya giderken çekmiştim.
Hava karanlıktı ama güneş vardı. Her zamanki gibi güneş vardı. Bulutların arkasındaydı ama oradaydı. İçimi ısıtmıyordu ama durup duruyordu arada bir bana kendini gösteriyordu.
ELimde kitabım da vardı, kulağımda kulaklıklarım da vardı. Sakindim. Mutluluk açısından ortalamanın üstündeydim çünkü huzur vardı. Huzur ortalarda bir yerlerdeydi. Canım yanmıyordu en azından.

Sonrasında Kalpazankaya'ya çıktık. Rakı içtik, yemek yedik, güneşi batırdık.

Huzur ortalarda bir yerlerdeydi, dokunabiliyordum.
En azından canım yanmıyordu .

nereye gittin ?

okuma yetimi kaybettim galiba, dün gece okuyabiliyordum pek ala, bu gün bir baktım ki yok ortada.

nerede nerede diye başka başka kitapların arasında bulmaya çalıştım. bulamadım. yok ! ne romanın içine kaçmış ne de şiirin, ne denemelerin sayfasına sığınmış, ne de hikayelerin. gözümü kapıyorum sonra tekrar açıyorum elime kitabımı alıyorum bulamıyorum. yapamıyorum.

kelimeler birbirine giriyor, cümlelerin ne başı belli ne de sonu. menü versen o bile karıştıracak gibi kafamı. o kadar yani, o kadar anlamıyorum yazarın bana ne dediğini.

hadi gel ! ne olur gel ! elimde bir tek sen kaldın sığınmam gereken, beni oyalıyıp olduğum gibi kabul eden. hadi gel, bir an önce gel !

3 sene önceki yazdan kalan...

Güzel Kız,
Bir yazı daha geride bırakmaya hazırlanıyorsun.İyisiyle, kötüsüyle, dünyanın halini düşüne düşüne, dertlenip kadeh üstüne kadeh devire devire...Yıldızların sarhoşluğuyla, denizden gelen ruzgarla, ada vapurunun duduklerıyle, sabah acık havada edılen kahvaltılarla, ıslak, bogucu, terlı sevısmelerle.
Sevişirken az sonra ne olacagını dusune dusune...Sabah kalktıgında aklında tek bır soru oluyor, akşam üstü arar mı, akşama gelir mi, sabah mesaj atar mı?
Yazın bogucu sıcagı yuzunden daha bır telaslı soruyorsun o soruları kendıne. Dert yokken dert yapmaya bayılıyorsun.
Halbukı,ne guzel kıtaplar var daha okunması gereken ve tonlarca fılm ızlerken uykuya dalacagın.
Şampiyon oldugunda sevınecegın, basarının arkasına saklanmadan benım dıyebılecegın kımbılır daha ne guzellıkler var haketmeye calıstıgın, cabaladıgın.
Daha gıtmedıgın kac sehır var yasadıgın ulkede. Pekı ulkenın dısında gıdılmesı gereken kac kasaba?
Kasabalara gıtmek lazım.
Balık tutmak lazım bazen, bılmesen de tutmak en azından tutanlara bır bakmak lazım.
Evden cıkmak lazım.
Resımler var baktıgın. Bakarken gozlerının doldugu. Hıc gıdemeyecekmıssın gıbı hıssettıgın.
E sonsuza kadar aynı yaşı yaşıyormuş gibi hissettiriyor bu hain dunya ama oyle olmuyor ne yazıkkı. Gecen senekınden daha yaslısın ve gelecek olandan daha bır taze.
Bu seneyı boyle atlattın veya hala atlatmaya calısıyorsun.
Acılar yasadın. Hak ettın veya etmedın onlar tartısılır. Yıne de yasadın. Kımse sormadı kı sana ıster mısın dıye. Sorsalar ne cevap verırdın acaba? Hayır ben acım olmadan yasamak ıstıyorum mu derdın yoksa gecırdıklerımız bıze cok sey ogrettı. Iyı kı de yasamısım ben bunları mı derdın. Bellı olmaz. Insan bu...
İnsanın sagı solu bellı olmaz. Tahmın yurutemezsın. Karsına cıkan herkes ama herkes dıgerınden daha farklı olacaktır. Sen onlara alısmaya calısacaksın.
Guzel kız, bu dunya ınsanlar ıcın yeterlı...