Başlıktan da anlaşılacağı üzere hastalıktan kafamı kaldıramıyorum. Hastalıktan kafamı kaldıramazken aynı anda güzel kitap okuyup iyi müzikler dinleme çabasını da sürdürüyorum. Yorgunluk bir yandan, havanın gidiş gelişleri başka bir yandan hastalık kaçınılmaz oluyor. Bir de insanlık bu ya, ruhsal olarak çok başarılı geçirmediğimden bu günlerimi daha bir katmerli yaşanıyor hastalık dedikleri.
Muz Sesleri kitabını bitirdim bu arada. Ece Temelkuran'ın yazdığı aşk ve savaş kitabı. Ortadoğulunun kitabı. Hem Ortadoğuyu anlatan hem de "Ben" ile başlamayan bir kitap bu. Okuyanlar ne demek istediğimi bilirler. Aşkın en güzel hallerinden birini anlatıyor. Aşık olmak istiyorsun. Kaçınılmaz oluyor bir yerde bu aşk, savaşta muz seslerini duymaya başlyorsun.
Yoruluyorsun. Okurken bazı bazı yoruyor insanı. İsimlerin çok kullanılmasından da olabilir, hikayenin ağır ilerlemesinden de olabilir. Aksak yerleri var. Aksayan yerlerini görmezden gelip okumaya devam ediyorum. Ve hastalığımın yanında iyi bir yer ediyor kitap.
Ben çok yorgunum. Ben uyumak istiyorum. Şu anda huzurlu ve güzel bir şekilde uyumak istiyorum.
Ağzıma iki lokma bir şeyler atıp- pettit buere ve süt- öyle gözlerimi kapamak istiyorum.
Burun deliklerimi tuzlu suyla yıkadıktan sonra, yeni kitabıma başlamadan az önce bunu yazıyorum.
Bir şekilde kendimi uykuya teslim ediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder