eskiyi özlemek

Eski beni buldu...
Beklenmedik bir anda karşılaşıverdik,çok uzaklarda.
Buralardan başka bir diyarda.
Dillerini hiç bilmediğimiz insanların ülkesinde.
Benim elimde bir şairin kitabı vardı sanırım. hava güneşliydi eminim.
ve tek isteğim
bir parka atıp kendimi, şair olmaya özenmekti.

kafamı kaldırdığımda,
işte ordaydı tam karşımda .
bana bakıyordu,
gülüyordu.
ayağımın dibinde bir papatya bitmişti,
öylesine güzeldi ki
bir mucize gibiydi.

ayağa kalkmak hiç içimden gelmiyordu, o da inadına oturup bana bakıyordu.
ben gülümsüyordum ona, gözlerine baka baka...
o gülümsüyordu bana, parkın ortasında.
tam ayağımın dibinde bir papatya bitmişti, boynu benden tarafa.

aklımda onun bana dinlettiği bir şarkı, içimden mırıldanıyordum sakin, huzurlu.
ne o davranıyordu bana, ne ben...
uzaktan birbirimize bakarak tam olmuştuk,bir olmuştuk.

sırtımı ağaca yasladım, elimi yeşil çimenlerin üstünde gezdirdim, gökyüzüne doğru boynumu uzattım, gözlerim doldu güneşi gördüğümde, uzun zaman olmuştu.
ve hemen akabinde çiçeklerini açmaya yeltenmiş bir ağaç...

baktım gözyaşlarım süzülüyor yanaklarımdan aşağıya, dua ettim rüya olmasın diye, gitmesin, bana hala gülümseyerek bakıyor olsun diye.

gökyüzünden indirdiğimde kafamı,
karşımdaydı.
tam karşımda bu sefer. ellerim ellerine değebilecek kadar, gözlerim çok yakındı ona.

"merhaba" dedi. "ben geldim..."

"gel otur yanıma" dedim. oturdu. elleri ellerime değdi çok uzun zaman sonra, "yalnız mısın?" diye sordum "artık değilim" dedi.