içimden geçen bir dilek.

Biraz zaman önce, çok zaman önce değil ama...Bir yerlere gitmişim. Bir yerlerde çalışmışım. Taşra kabul edilen buyuk bır sehırde ıkamet etmısım dort ay kadar. Yağmurlar yağmış üstüme kar damlası düşmemiş kafama, düşüncelerimin en karmaşık olduğu dönemlerden biriymiş. Yeni bir şeyler ararken kendımı kaybetmısım. Kendımı kaybettıgım o gunlerden bır gun ben Ankara sehrınden Amasra sehrıne dogru yola cıkmısım. O yolda kendıme donmusum bakmısım. Yıne senı gormusum. Senı gorunce bır kere daha cok uzulmusum. Sonra oturmusum kendı kendıme bir şeyler karalamışım.

" belki bir gün Amasra,
belki yine seninle dağların tepesine...
Ömründe bir kere gülen gözlere, dudaklara, yanaklarına inat
yaşların damlayacak,
tarafsız."

şiir için hiç bitmez derler. yazılır da bitmez. aşk biter, şiir bitmez.